Over
Monique
Jeijsman
Ik was 29, doodongelukkig in mijn werk.
Voor de buitenwereld leek het of ik alles voor elkaar had: ik had een koophuis, een auto van de zaak, werkte aan interessante projecten door het hele land en had een leuk sociaal leven. Alleen diep van binnen voelde ik mij leeg. Ik was doodmoe elke dag. Op vrijdagavond was ik in mijn hoofd al bezig met “over twee dagen is het alweer maandag en moet ik weer naar mijn werk”, waardoor ik het weekend totaal niet kon ontspannen. Wanneer ik op maandagochtend weer richting mijn werk ging, reed ik met zoveel tegenzin die kant op. Soms stopte ik onderweg nog ergens om even bij te komen, want ik voelde de stress terwijl ik achter het stuur zat. Mijn hartslag ging omhoog naarmate ik dichterbij het gebouw kwam. Aan het einde van mijn werkweek was ik blij als ik weer richting huis kon. Op vrijdag was ik doodop en het weekend was te kort om bij te tanken. Mijn baan voelde aan als een lege huls. Was dit mijn leven? Was dit de baan waar ik van droomde?
Jaren later vond ik die goede baan die bij mij paste. Ik had alle vrijheid, een goed salaris en deed op zich leuke dingen in mijn werk. Totdat ik uitgeleerd was. Ik was toe aan iets nieuws en ik kreeg promotie. Ik was trots. Ik had een hogere functie in de organisatie! Wat had ik mij daarop verkeken. Ik had nog steeds alle vrijheid, maar wat ik echt belangrijk vond, kwam ik steeds verder van af te staan: de mensen in de organisatie. Ik had het steeds meer over doelstellingen, financiën, plannen, visie. Allemaal interessant, maar niet waar ik van ging groeien en bloeien. Ik werd steeds vermoeider. Het kostte mij steeds meer energie. Ik dacht dagelijks: waar doe ik het eigenlijk voor? En ik kreeg rugpijn… Hele erge rugpijn. Ik zat bijna tegen een burn-out aan.
Tijd voor verandering
Ik pakte de regie in mijn werk terug. Ik ben NLP-opleidingen gaan volgen en heb in 2019 MOtivatie opgericht. Dit was waar ik van ging groeien en bloeien. Hier kwam alles samen: mijn passie voor ontwikkeling van mensen, adviseren van management en medewerkers, coachen om mensen hun missie te laten vinden. Dit was het! Sinds die tijd voel ik mij als een vis in het water. Die vrijheid heb ik nog steeds in mijn werk, maar nu zie ik dagelijks resultaat van wat ik doe. Dat heb ik nodig in mijn werk en ik zie direct wat het oplevert bij anderen.
Mijn HRD-achtergrond heeft ervoor gezorgd dat ik de expertise heb voor wat ik nu doe en dat blijf ik aanvullen met opleidingen, trainingen en coaching voor mijzelf. Als carrièrecoach ben ik zelf ook nooit uitgeleerd. Alles wat ik leer, neem ik vervolgens weer mee naar mijn coachtrajecten.
Werk mag leuk en uitdagend zijn. Het hoort bij jouw identiteit: wie jij bent en wie jij wilt zijn. Je bent het aan de wereld verplicht om die persoon te worden en jouw talenten in te zetten waar het nodig is.
Mijn visie op een droomcarrière
Waarom ik kies voor de term “droomcarrière”? Je neemt toch niet genoegen met minder? Tevreden zijn met je baan is een baan die de hypotheek of huur betaalt, meer niet. Echt gelukkig zijn in je werk is de overtreffende trap. Dat is een baan waar je niet alleen doet waar je goed in bent, maar het moet aanvoelen als jouw roeping. Alsof je hiervoor geboren bent en het aanvoelt als een pré dat ze je er ook nog voor betalen. Een baan die moet voldoen aan al JOUW criteria, want anders past het niet bij jou maar doe je concessies. Aan jouw levenspartner doe je toch ook geen concessies omdat jij dan eindelijk die partner hebt? Nee, die partner moet passen bij jou en jouw leven. En die baan? Die past als een puzzelstukje in jouw leven.
Dit is wat je over mij moet weten…
Ik ben met humor en enthousiasme bloedeerlijk en direct. Beren op de weg verander ik in knuffelbeertjes, want waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Ik weet wat ik wil en je moet van goede huize komen om mij van gedachten te laten veranderen. Met een dosis lef en passie voor wat ik doe, bereik ik daarom ook vaak wat ik wil en daar wil ik juist anderen in motiveren om hetzelfde te doen. Theorieën zijn ervoor gemaakt om vooral praktisch toe te passen. Ik “zit op vragen stellen” waardoor je mij soms lastig zult vinden, maar ik zal altijd helpen om het antwoord te vinden.
Roze is mijn kleur. Dat zie je overal in terug: mijn golftas, mijn roze stoelen op mijn kantoor, mijn logo, mijn kleding. Ik wilde zelfs een roze fiat 500 kopen, maar die werd niet geleverd in die kleur. Toen heb ik maar gekozen voor een zwart witte met bronze kleurige velgen. Het moet tenslotte niet te standaard zijn.
Op vakantie noemden ze mij het kattenvrouwtje. Ik knuffel met alle poezen die ik tegenkom.
Golfen is mijn passie. Mijn vriend zegt altijd: zodra jij op de golfbaan staat, dan komt er een smile van oor tot oor op je gezicht.
Als ik kleding ga kopen en ik kan niet kiezen, dan koop ik ze allebei. En natuurlijk heb ik het nodig. Mogelijk zit er iets roze tussen…
Als ik iets leuk vind om te doen dan kan ik daar volledig in op gaan en de tijd vergeten.
Ik heb excellijstjes voor als we met vakantie gaan, dan kun je niets vergeten. Lekker overzichtelijk!
Ik ben van team zoet, minder van hartig. Karamel zeezout is de uitvinding van de eeuw!
Ik ben bijna nooit chagrijnig. Ik lach veel. Dat maakt het leven leuk, toch?
Heb jij de podcast al geluisterd?
